Als eerste, sorry dat ik de afgelopen weken niets heb gepost. Ik had men hoofd er niet helemaal naar staan en ik heb woensdag een hele post geschreven maar 1 druk op de verkeerde knop en woesj, alles weg… Maar ja, poging nummer twee.

Met mij gaat alles goed hier. Ik kom elke dag weer beter in het ritme hier en de kinderen en ik wennen elke dag beter aan elkaar. Saffron gedraagt zich nog steeds als een puber, wat zij nog lang niet is, Aayden en ik zitten altijd nog goed, en Aaryan begint steeds meer naar mij toe te komen net vragen en problemen. Afgelopen week was ik erg geïrriteerd door het gedrag van Saffron en dit merkte hij. Hij kwam naar mij toe met de vraag ‘what can I do to help you’. Dit is wat ik altijd aan hem vraag als hij een probleem heeft. Toen ik zei dat hij niks hoeft te te doen keek hij mij een en zei dat, omdat ik hem altijd met zijn problemen en irritaties help, het nu zijn beurt is om mij te helpen. Zonder dat hij het weet smelt hij mijn hart op dat soort momenten. De hele afgelopen tijd is lekker rustig geweest. Ik ben hier in huis af en toe lekker bezig met dingen die al lange tijd gedaan moeten worden. Dit is volledig op eigen keus. Dit is puur omdat ik zelf stress krijg van de speelkamer van de kinderen waar spellen opgestapeld staan als een Jenga toren. Ik overleg met Puja of zij het goed vind al ik iets doe en 9 van de 10 keer is ze hier alleen maar blij mee. Ik ga twee keer in de week naar de sportschool en geniet er op dat moment van, maar de dagen daarna doet alles nog steeds veel pijn -_- No pain, no gain, right. Van woensdag 10 tot woensdag 17 oktober is het de week van Navaratri. Dit is, als ik het goed begrijp, een godin die aanbeden wordt door een week lang vegetarisch te eten. Dit betekent ook geen eieren. De kinderen zijn het hier niet helemaal mee eens. Bijna elke dag als ik sta te koken komen de kinderen naar mij toe met de vraag of ik er iets in de vorm van vlees in wilt doen. Vrijdag is onze enige cheat day. Saffron en Aaryan hebben een movie night op school en Aayden en ik gaan samen naar Mc Donalds. Rond het begin van de nieuwe week gaat het de kinderen wat makkelijker af volgens mij.

Afgelopen dinsdag was een lange dag, ook een dag voor nieuwe dingen. Dinsdag was Dadhima’s verjaardag en dat moet natuurlijk wel gevierd worden. Ik neem, na school, de kinderen mee naar het huis van Dadhima en als iedereen daar is gaan we met zen alle uit eten. Omdat het nog steeds de week van Navaratri is, eten we ook vanavond vegetarisch. Dadhima belooft mij dat het allemaal erg bijzonder is en waarschijnlijk allemaal nieuw is voor mij. En dat is 100% waar. Als we de kaart voor geschoteld krijgen is het enige wat mij bekent voorkomt butter chicken, wat niet vegetarisch is, en naan brood. Ik vraag Puja om hulp en zij stelt voor alles voor mij te bestellen, omdat ze inmiddels redelijk goed weet wat ik lekker vind. Vooraf hebben we met zen alle bloemkoolroosjes en tofu in een pittige saus. De bloemkool is heerlijk en de tofu is… bijzonder. Daarna komt het hoofdgerecht. Dit is een soort pannenkoek met een aardappel vulling. Echt heerlijk, maar wederom erg pittig. Op dat moment heb ik er niet heel erg veel last van. Ik kan sinds ik hier heen ben gekomen erg goed tegen spicy foods. De rest van de avond is lekker en gezellig met kleine hapjes hier en daar. Onderweg naar huis krijg ik van Anuj een compliment over het feit dat ik naar Dadhima toe ben gereden. Dit zou, volgens hem, niet iedereen doen als ze nog maar zo kort in een vreemd land wonen. Ik was op het moment dat we weg reden niet op de hoogte van het feit dat ik over de snelweg zou rijden. Dit was op het moment dat ik erachter kwam even een verassing, maar het is niet heel erg anders dan in Nederland, alleen aan de andere kant van de weg. Maar ook daar ben ik inmiddels helemaal aan gewend. Eenmaal thuis duiken we allemaal gelijk in bed.

Ik wil graag nog even een paar kleine ‘rants’ in deze post gooien.

Waarom staan er op elk kruispunt met stoplichten hier minimaal 2 overbodige stoplichten bij? 1 lijkt me toch genoeg. En als ze dat extra geld nou in de weg zouden steken lijkt me dat toch echt een beter plan. Dit is iets wat ik mij al vanaf mijn eerste week afvraag. Ik snap het gewoon echt niet en als ik aan Puja vraag waarom dit is, kan ze dit eigenlijk niet beantwoorden.

Small talk en schoolpleinmoeders. Als je ooit met kinderen op een schoolplein hebt gestaan zal je misschien begrijpen waarover ik het nu heb. Smalltalk is iets waar ik altijd moeite mee heb gehad. Bij de kapper, achter de kassa of in dit geval op een schoolplein. Er zijn sommige moeders die je elke dag weer opnieuw ziet maar ik kom gewoon niet verder met ze dan ‘hi, how are you?’ of ‘the weather really changed again, innit?’ en dat is het wel zo’n beetje. Aayden is op het schoolplein wel een populair jochie. Als we aankomen lopen krijgen we ongeveer 5 ‘hi, Aayden’s onze kant op. Het is mega cute en daar klaag ik helemaal niet over. Schoolpleinmoeders zijn denk ik een nieuw soort mensen waar ik gewoon nog aan moet wennen.

Inmiddels is het hier al erg laat en ik ga het hier afronden.

All the love and until next time. x